BU
şeylerden sonra, İsa Taberiye denizi kenarında yine şakirtlere kendisini
gösterdi; ve böylece gösterdi.
2.
Simun Petrus, Didimos denilen Tomas, Galilenin Kana şehrinden Natanael,
Zebedinin oğulları, ve onun şakirtlerinden başka ikisi birlikte idiler.
3.
Simun Petrus onlara: Balık avına gidiyorum, dedi. Ona: Biz de seninle geliriz,
dediler. Çıkıp kayığa bindiler; o gece bir şey tutmadılar.
4.
Artık gün doğarken, İsa kıyıda durdu; fakat şakirtler İsa idiğini bilmediler.
5.
Ve İsa onlara dedi: Çocuklar, bir yiyeceğiniz var mı? Ona: Hayır, diye cevap
verdiler.
6.
O da onlara dedi: Ağı kayığın sağ yanına atın, bulursunuz. Bunun üzerine
attılar, ve balıkların çokluğundan artık ağı çekemiyorlardı.
7.
O vakit İsanın sevdiği şakirt, Petrusa: Bu Rabdir, dedi. Simun Petrus, Rab
idiğini işitince mintanına sarınıp (çünkü çıplaktı), denize atıldı.
8.
Fakat obir şakirtler, balık ağını çekerek küçük kayıkla geldiler (zira karadan
uzak değildiler, ancak iki yüz arşın kadar açıkta idiler).
9.
İmdi karaya çıktıkları zaman, orada kömür ateşi, ve üzerine konulmuş balık, ve
ekmek gördüler.
10.
İsa onlara dedi: Şimdi tuttuğunuz balıklardan getirin.
11.
Ve Simun Petrus kayığa bindi, ve yüz elli üç büyük balıkla dolu ağı karaya
çekti; ve bu kadar olduğu halde, ağ yırtılmadı.
12.
İsa onlara: Gelin, sabah yemeği yiyin, dedi; ve Rab idiğini bilerek
şakirtlerden hiç biri ondan: Sen kimsin? diye sormağa cesaret etmiyordu.
13.
İsa gelip ekmeği aldı, onlara verdi; öylece balığı da verdi.
14.
İsa ölülerden kıyam ettikten sonra, şimdi bu üçüncü defadır ki, şakirtlerine
göründü.
15.
Böylece sabah yemeğini yiyince, İsa Simun Petrusa dedi: Ey Yuhanna oğlu Simun,
beni bunlardan çok sever misin? Ona dedi: Evet, ya Rab, seni sevdiğimi
bilirsin. İsa da ona: Kuzularımı otlat, dedi.
16.
İkinci kere yine ona: Ey Yuhanna oğlu Simun, beni sever misin? dedi. O da ona
dedi: Evet, ya Rab, seni sevdiğimi bilirsin. İsa da ona: Koyunlarımı güt, dedi.
17.
Üçüncü kere ona dedi: Ey Yuhanna oğlu Simun, beni sever misin? Petrus üçüncü
kere kendisine: Beni sever misin? dediğine kederlendi, ve ona dedi: Ya Rab, sen
her şeyi bilirsin; seni sevdiğimi bilirsin. İsa da ona dedi: Koyunlarımı otlat.
18.
Doğrusu ve doğrusu sana derim: Genç iken kendini kuşatıp istediğin yere
giderdin; fakat kocayınca ellerini uzatacaksın, ve bir başkası seni kuşatıp
istemediğin yere götürecek.
19.
Bunu, ne türlü ölümle Allahı taziz edeceğine işaret etmek için söyledi. Bunu
söyledikten sonra ona: Benim ardımca gel, dedi.
20.
Petrus da dönüp İsanın sevdiği şakirdi ardınca gelmekte gördü, o şakirt ki,
akşam yemeğinde İsanın göğsüne dayanıp da: Ya Rab, seni ele verecek kimdir?
demişti.
21.
Petrus bunu görüp İsaya dedi: Ya Rab, bu da ne olacak?
22.
İsa ona dedi: Eğer ben gelinciye kadar onun durmasını istersem, bundan sana ne?
sen benim ardımca gel.
23.
Böylece: O şakirt ölmiyecektir, sözü kardeşler arasında çıktı. Fakat İsa ona:
Ölmiyecektir, dememişti, ancak: Eğer ben gelinciye kadar onun durmasını
istersem, bundan sana ne? demişti.
24.
Bu şeylere şehadet eden ve bu şeyleri yazan şakirt budur; ve biliriz ki, onun
şehadeti doğrudur.
25.
İsanın yaptığı başka çok şeyler daha vardır; eğer birer birer yazılmış olsalar,
yazılan kitaplar dünyaya bile sığmazdı sanırım.